PROFESJA REŻYSERSKA

W początkach historii teatru aktorzy, wyposażeni w efekt pracy dramaturga, samodzielnie tworzyli jej inscenizację. Obecny koordynator pełnił rolę kierownika organizacyjnego przedsięwzięcia, ale nie wtrącał się w całościowy wygląd widowiska. Dopiero pod koniec XVIII wieku, zaszłe w dziedzinie dramaturgii zmiany, wymusiły zaistnienie kogoś kto, z jednej strony zająłby się obsadą, dobrał repertuar i reprezentował instytucję teatru, z drugiej natomiast spojrzałby okiem widza i znawcy na stworzone dzieło. Powstała więc profesja antreprenerów, łączących obecne funkcje dyrektora i reżysera. Jako reżysera wymagano od niego tylko wiernego przeniesienia dzieła literackiego na scenę. Praca ta nie posiadał żadnych znamion działalności artystycznej. Jednakże pod koniec wieku XIX, w związku z powracającym zainteresowaniem dziełami dawnymi, konieczne było wprowadzenie podczas ich inscenizowania pewnych zmian. Początkowo nieśmiało, a później z coraz większym rozmachem reżyserzy zaczęli tworzyć własne interpretacje dzieł dramatycznych.

Zmiany wieku XX doprowadziły do jeszcze większego oddalenia między dziełem dramaturga a efektem pracy reżysera. Świadomość niemożności przedstawienia fabuły dzieła zgodnie z wyobrażeniem autora dramatu, doprowadziła do całkowitego rozwinięcia skrzydeł w kwestii swobodnej interpretacji.

Dziś reżyser może tworząc swój spektakl w dowolnym stopniu odnieść się do napisanego dramatu. Może także nie posłużyć się nim wcale. Musi natomiast posiadać umiejętność wyobrażenia sobie ruchu i dźwięku w przestrzeni scenicznej.