NIE-TRAGEDIA

Od samego początku historii teatru, czyli od czasów starożytnych, komedia zawsze miała formułę bardziej otwartą, niż tragedia. Zasady, które w tak rygorystyczny sposób tworzyły ograniczenia dla gatunków tragicznych, nie dotyczyły komedii. Ta jedna cecha, pojmowana szeroko, pozwala nam określać gatunki komediowe, jako nie-tragiczne.

Komedia daje możliwość skorzystania z dużo większej różnorodności stylistycznej. Kompozycja utworu jest luźna, dzięki czemu istnieje możliwość wprowadzenia wielu wątków pobocznych i scen epizodycznych. Akcja osadzona jest w rzeczywistości codziennej, bliskiej widzowi, bohaterowie natomiast są ludźmi przeciętnymi, ukazanymi w pełni swoich zalet i wad. Komediowy stosunek do świata oparty jest na dystansie i pobłażliwej ironii dla panującego w nim porządku i jego powagi. Oglądający może jednak spodziewać się pomyślnego rozwiązania konfliktów i kryjącego się w nim pouczenia o charakterze moralnym, które potwierdzi owy ogólnie akceptowany porządek świata. I, co chyba najważniejsze, założeniem gatunku komediowego jest wywołanie u widzów śmiechu, dzięki wprowadzaniu komicznych sytuacji, charakterów postaci, rozwiązań językowych.